سیستم های مدیریت کیفیت

استقلال به شکل گیری یک بازی خوب در دربی کمک کرد.

این بازی یک دستاورد خوب داشت. اینکه می شود در مهمترین بازی بهترین بازی را به نمایش گذاشت و بهترین نتیجه را گرفت. همین عاملی شود که همه تیم ها در دربی خوب فوتبال کنند فوتبال باشگاهی یک گام رو به جلو برداشته است.

در مورد این بازی می شود این طور گفت ایده های برانکو ناب تر بود و پرسپولیسی ها به خوبی ایده ها را اجرایی کردند اما استقلال آن قدر غرق گل های خورده شده بود که اشتباهات واضح خود را نمی دید و طبیعی است که باید کادر فنی را مقصر دانست.

اما امروز نه پرسپولیس قهرمان شده است و نه استقلال بخت قهرمانی را از دست داده است.

فوتبال ادامه دارد...

عمده ضعف استقلال در دربی 82 جناح چپ خط دفاعی این تیم بود. جایی که میثم مجیدی بازی می کرد. البته بی انصافی است همه کاسه و کوزه ها را بر سر این بازیکن شکست! از آنجایی که میثم میل بیش از اندازه به تهاجم دارد باید دست کم در این بازی از حمله منع می شد. این صحنه گل نخست تیم پرسپولیس است. امید عالیشاه روی تیر دو توپ را برای احمد زاده می فرستد. فرشاد آن قدر فضا دارد که پشت محوط جریمه را هم به خوبی می بیند و پاس به بیرون می دهد و مابقی ماجرا که دیدید.

پرسپولیس صدرنشین است. پرسپولیس زیبا فوتبال می کند. این ها قابل کتمان نیست. اما پرسپولیس ضعف هایی در خط دفاع دارد که باید در هفته های باقی مانده برطرف شود یا کم شود. در غیر اینصورت هیچ بعید نیست صدرنشینی این تیم به چالش کشیده شود همان طور که صدرنشینی تیم استقلال به چالش کشیده شد.

بازی در منطقه ای که توپ در جریان نیست ضعف پرسپولیسی ها در این صحنه است. همه پرسپولیسی ها به منطقه ای که توپ در جریان است یورش برده اند اما یک تیم خوب چه در دفاع و چه در حمله این است که بازی بدون توپ هم داشته باشد.

پرسپولیس ضعف خط دفاعی استقلال را شناخته است و تکرار به حرکت از فضای ایجاد شده پست سر میثم مجیدی را دارد. جایی که فرشاد احمد زاده پویا و اکتیو هر کاری که می خواست کرد. این صحنه اگر چه گل نشد اما بیانگر بازیخوانی برانکو و بی تفاوتی کادر فنی استقلال است و از همه مهمتر نشان می دهد استقلال در شیفت شدن مشکل دارد. سه منطقه از کانال های عمودی را باید پوشش داد اما استقلالی ها فقط دو کانال میانی را پوشش داده اند و فضاهای کناری بدون پوشش است که به نوع شیفت شدن برمی گردد.

به نوعی تکرار گل اول و صحنه سوم که درموردش توضیح داده شد و البته گل نشد. مهدی طارمی کمی جلوتر از قوس نیمه زمین فرشاد را می بیند. احمد زاده به فضا می زند. مهدی طارمی ایمان داشت که با توجه به فضای خالی که در جناح چپ خط دفاعی استقلال وجود دارد فرشاد نفوذ و در نهایت سانتر می کند. به همین خاطر خود را به محوطه جریمه رساند و بعد از سانتر توپ را گل کرد.

آیا کادر فنی استقلال این صحنه ها را نمی دید؟ و نمی دانست که باید چه تصمیماتی را اتخاذ کند؟

خط دفاعی پرسپولیس اما بعد از گل های نیمه اول و با علم به اینکه استقلال برای جبران گل های خورده پیشروی می کند سامان خوبی در منطقه یک سوم دفاعی داشت. مثلث های دفاعی که پرسپولیس پشت  توپ ساخته بود روزنه ای نفوذ را به سوی استقلالی ها بست و در نیمه دوم بیشتر حملات استقلال از راه دور بود. با این چیدمان استقلالی ها بیشتر مجبور به شوتزنی شده بودند. به این نوع دفاع کردن اروپایی ها دفاع جنگلی می گویند. یعنی استقرار نامنظم مثل درخت های جنگلی که رویششان نامنظم است.

5 بازیکن استقلال در محوطه جریمه هستند و 5 بازیکن پرسپولیس. برتری عددی با هیچ یک از دو تیم نیست. اما دست کم دو بازیکن تیم مهاجم فضای خالی در اختیار دارند.

باز هم حمله از جناح چپ خط دفاعی استقلال. گویی هنوز هم استقلال به ضعف خود پی نبرده است و برانکو اصرار به حمله از همین جناح دارد. کدام تیم است که از این فرصت ها استفاده نکند به خصوص که قرار باشد مهدی رحمتی توپ را جلوی بازیکن حریف هدایت کند؟

مربی دروازه‌بان‎های استقلال این صحنه ها را ببیند و با مهدی رحمتی کار کند!

پرسپولیس استاد تیم ضد حمله است اما وقتی همه تیم در حمله است توپ برگشتی را بازیکن صاحب توپ سریع پاس می دهد! با این فاصله مگویان حمل توپ می کند و فرشاد احمد زاده بعد از توپ ربایی مهدی طارمی را صاحب موقیعت می کند. طبیعی بود مهاجم بوشهری با گام های بلند به دروازه استقلال نزدیک شود و محسن مسلمان خود را به صحنه نزدیک کند و در نهایت گل چهارم وارد دروازه استقلال شود.

یک اشتباه استراتژیک از یک بازیکنی ملی پوش. استقلالی ها هم که در این صحنه پشت بازیکنان پرسپولیس جایگیری کرده اند!

در این صحنه برتری عددی با پرسپولیس است اما استقلال صاحب ضربه پنالتی می شود. آنهم به خاطر خطایی که محسن مسلمان می کند. خطا جایز نبود و چنین اشتباهی از بازیکنی در سطح محسن مسلمان بعید بود.

اما هافبک دفاعی پرسپولیس کجاست؟ بازیکن استقلال روی قوس فضای خوبی دارد که اگر به وی پاس داده می شد شاید همانند ضربه پنالتی توپ گل می شد.

این صحنه بار دیگر اثبات می کند برتری عددی دلیل بر دفع توپ نیست اگر قرار باشد مهاجمان حریف دیده نشوند و هر بازیکنی در شعاع خود حرکت نکند.